ฉันมองว่าตัวเองเป็นคนที่ค่อนข้างฉลาดคนหนึ่งนะ จบการศึกษาระดับปริญญาตรี แต่ประเด็นคือทุกครั้งที่ฉันคุยกับคนรัก จู่ๆสมองของฉันจะตื้อไปบางส่วนและลืมการใช้ภาษาที่ถูกต้องไปเฉยๆ ฉันอายมากจนอยากมุดรูหนีไปที่ไหนสักแห่ง ปรากฏว่าไม่ใช่ฉันเพียงคนเดียวที่มีอาการแบบนี้ และอาการนี้เองที่มีชื่อว่า การตกหลุมรัก จากการศึกษา พบว่าการสานความสัมพันธ์หรือความรักครั้งใหม่อาจทำให้ทรัพยากรด้านการรับรู้บกพร่องชั่วคราว มีการทดลองให้อาสาสมัครจำนวน 51 คนที่เพิ่งมีความสัมพันธ์ครั้งใหม่ (ประมาณ 6 เดือนหรือน้อยกว่านั้น) อาสาสมัครทั้งหมดทำการทดลองนี้เสร็จหลังจากที่ฟังเพลงรักซึ่งตั้งใจทำให้พวกเขานึกถึงคนรักของตัวเองและกระตุ้นความรู้สึกรัก นอกจากนี้อาสาสมัครยังต้องทำแบบสำรวจประเมินความแข็งแกร่งและอานุภาพอันแรงกล้าของความรักที่พวกเขามีต่ออีกฝ่ายด้วย
การศึกษาพบว่ามีความสัมพันธ์กันระหว่างความสามารถในการทำแบบทดสอบกับความรู้สึกรักโดยไม่คำนึงถึงเพศ ยิ่งพวกเขารักกันน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งทำแบบทดสอบได้ดี ขณะที่ยิ่งรักกันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำได้แย่เท่านั้น ดูเหมือนว่าความรักจะบั่นทอนความสามารถในการตั้งสมาธิและการทำงานหลายอย่างพร้อมกัน เนื่องจากมันกินพื้นที่สำคัญบางส่วนของสมองไป เช่นเดียวกับการที่คอมพิวเตอร์ของคุณทำงานช้าลงเนื่องจากคุณเปิดเว็บและโปรแกรมต่างๆมากเกินไปในคราวเดียวกันนั่นเอง เมื่อคุณตกหลุมรักใครสักคน เขาคนนั้นก็จะกลายเป็นคนสำคัญและกินพื้นที่เก็บข้อมูลในสมองของคุณไปอย่างมหาศาล แต่คุณก็ยังทำงานได้ตามปกติ เพียงแค่ทุกอย่างจะช้าลงเท่านั้นเอง ข่าวดีก็คืออาการตกหลุมรักนี้จะไม่คงอยู่ไปตลอดกาล สุดท้ายมันก็จะจืดจางและหายไป ความสามารถในการรับรู้ของสมองก็จะกลับมาทำงานตามปกติ ดังนั้นอาการตกหลุมรักทำให้คนเราโง่ลงเล็กน้อยเป็นเรื่องจริง แต่ก็ไม่ถึงกับแย่ที่สุดในโลก
